Bence ruha nefes aldırmak…
Tarihsel süreçte insan aklının hep yüceltildiğine şahit olduk. Akıllı olmak genel anlamıyla düzenli, mantıklı, ölçülü olmak olarak tanımlanabilir.
Her daim mantıklı ve düzenli olmak zaman zaman insanın ruhunu daraltan bir durumdur kanımca. Çünkü hayatın içindeki çelişkiler, adaletsizlikler, anlamsız tekrarlar zaman zaman hepimize yalnızca akılla taşınamayacak kadar ağır gelir. Anlam ararsınız yine aklınızı devreye sokarak ama bazen bulamazsınız. İşte tam da o noktada, kültürümüzde derin bir anlam taşıyan bir deyiş devreye girer: “Deliliğe vurmak.”
Deliliğe vurmak aklı yok saymak mı yoksa yaşadıklarınızdan bir kaçış olarak bulamadığınız yolda karşınıza çıkan bir çıkış yolu mu?
Nietzsche’nin dediği gibi: “Biraz kaos olmazsa içimizde, yıldız doğmaz göklerimizde.”
Aklın sınırlarını delilikle zorlamazsak bulabilir miyiz kendimizi… Düşünsenize çizgilerinizin dışına bir adım dahi atamadan her daim aklın sınırları çerçevesinde yaşamaya çalıştığınızı. Sorgulatır mı hayatınızı, kimliğinizi bu akıl size? Sanmam!
Bazen deliliğe vurduğunuzda aklınızda oluşan o kaos ruhunuzun özgürleşmesi için bir denge kurar. Kaosun içindeyken bu dengeyi algılamanız pek de mümkün değildir elbette. Ta ki bu dengenin ruhunuza nefes aldırdığını hissedinceye kadar.
Delilik, toplumun bize dayattığı gibi korkulacak bir uçurum değil aksine bazen insan ruhunun sığınağıdır.
Yaşadığımız toplum bizlere her daim aklın, akıllı olmanın gerekliliğini hatırlatır durur. Çünkü toplum ve toplum kuralları çoğu zaman gerçekleri bastırır. Bu hakikatleri dile getirmek çoğunlukla delilik olarak algılanır. Herkese delilik gibi görünen şey belki de sizin aldığınız en akıllıca karardır.
Ve belki de en önemlisi: Deliliğe vurmak, insanın kendini hayatta tutma biçimidir. Bazen düşünceler içinde çırpınır durursunuz. Ruhunuzu biri eline alıp tüm gücüyle sıkıyormuş gibi hissedersiniz. Ruhunuzu sıkan bu el düşüncelerinizi özgür bırakmanız gerektiğini hatırlatıyor olabilir mi size? Akılla düşünmeyle varamadığınız yerlere bazen de akışa bırakarak varabilirsiniz.
Evet akıl, bizi düzen içinde yaşatır; delilik ise ruhumuzu özgür kılar. Çünkü biraz deliliğe vurmak her şeyi çok ciddiye almamanız gerektiğini hatırlatır size. Ağlama krizinizin içinde bir anda gelen gülme krizi gibi…
Bazen deliliğe vurarak insan yalnızca yaşayan değil, hisseden ve anlam arayan bir varlığa dönüşür.
