Tarihsel süreçte insan ihtiyaçları bugüne dek değişim göstererek gelmiştir. Yaşanılan çağ ve toplum, bireysel ihtiyaç algılarını da şekillendirir olmuştur. Bu ihtiyaçlar kişiden kişiye değişkenlik gösterse de ortak temel ihtiyaçlar sabittir.
Maslow bireyin ihtiyaçlarını 5 maddede özetleyerek bu maddeleri bir piramide yerleştirir.
İlk basamakta yeme, içme, barınma gibi temel fizyolojik ihtiyaçlarımız, ikinci basamakta güvenlik ihtiyaçlarımız, üçüncü basamakta sosyal ihtiyaçlar, dördündü basamakta değer verilme ve saygınlık ihtiyacı son olarak 5. Basamakta ise kendini gerçekleştirme ihtiyacımız yer alır.
Maslow hiyerarşinin en üstünde yer alan ihtiyaç:
Kendini gerçekleştirebilmek…
Kendinizi gerçekleştirdiğinize nasıl kanaat getirirsiniz ya da bunu yapmak için koyduğunuz hedefler neler?
Bundan 5 yıl önce bu soruya cevabım hep başarılı olmak noktasında şekilleniyordu ama şimdi yeniden düşündüğümde cevabım farklı.
Mutlu olmak…
Başarılı olmak da sizi mutluluğa ulaştırabilir ama bahsettiğim şey anlık başarmanın getirdiği belirli süreli mutluluk değil. Hayatınıza sinmiş bir mutluluktan bahsediyorum yani huzur…
Çevrenizdeki insanları düşünün, hayata pozitif bakabilen ve kendiyle barışık olan herkeste görürsünüz o huzuru. Kendiyle barışık olmak… Aslında kendi içinize dönmekten bahsediyorum olumlu ve olumsuz tüm özelliklerinizle kendinizi kabul edip sevmekten. Belki de kendini gerçekleştirmenin en önemli kanıtı budur.
Kendinizi gerçekleştirmenin önemli basamaklarından biri olan değer görme ve saygınlık ihtiyacı insanın sevildiğini ve kabul gördüğünü bilmesinden geçiyor sanırım. Sevildiğini değerli olduğunu bilmek, olduğunuz gibi kabul edilmek…
Kendini gerçekleştirme kişinin kendisiyle ilgilidir dışsal değil içsel bir dönüşümdür. Ancak burada görmezden gelemeyeceğiniz çevresel etkenler mevcuttur: aile gibi.
Sizi size inandıran ilk sosyalizasyon sürecini tamamladığınız, hayatı öğrendiğiniz yer ve kişilerdir aileniz. Sevilebilir ve kabul edilebilir olup olmadığımızı anlayıp içselleştirdiğiniz ilk durağınızdır aile bireyleri. Bu sosyalizasyon sürecinde olumsuz olana ikna olduysanız kendinizi gerçekleştirmeniz ne kadar mümkün?
Ya da söz konusu süreçte sevilip onaylandığınıza ikna oldunuz varsayalım ki yaşınız ilerledikten sonra aslında sadece sandığınızı anlamanız kendinizi gerçekleştirmiş sayar mı sizi? Yoksa geriye dönük çoğunlukla kendinize dönüp sorgulamaya mı iter?
Kimsiniz siz? Kendinizi gerçekleştirmek için çıktığınız yolun ilk durağında kalan çocuk mu yoksa tek başına mücadele etmeye çalışan çocuk ruhlu yetişkin mi?
